Teatr Rzymski w Maladze

Teatr Rzymski w Maladze jest głównym i najlepiej zachowanym starożytnym śladem w mieście.
Klęska Kartaginy w obrębie morza Śródziemnego z Imperium Rzymskim w wojnach punickich rozpoczęła rzymską historię Malaki.
Wybudowany w I wieku p.n.e. Teatro Romano, według projektu rzymskiego architekta Marcusa Vitruviusa Pollio, odzwierciedla skomplikowaną i pełną niespodzianek historię Malagi. Do pierwszej połowy II wieku n.e. teatr ucieleśniany był z miejscem ideologicznej ekspresji płynącej z Rzymu. Następuje intensywna monumentalizacja życia publicznego mająca odzwierciedlenie w licznych i posągowych budynkach administracji. Pod koniec III wieku n.e. cały teren teatru służył do przetwórstwa solonych ryb. Przemysł aktywny był do V wieku n.e. i z tamtego czasu zachowanych jest szereg basenów solankowych. Dwa wieki później Teatr Rzymski i jego baseny wykorzystano jako miejsce pochówku, zamieniając go w nekropolię. Witalności komercyjnej Malaga nabrała podczas okupacji bizantyjskiej a trend utrzymywał się do VII wieku. Wraz z przybyciem na Półwysep Iberyjski Maurów teatr przynależał do zabudowań obronnych i nowo powstałego meczetu. Miasto rozwijało się w kierunku szczytu Gibralfaro, na którym aktualnie znajduje się Alcazaba. Teatr Rzymski został odkryty w 1951 roku podczas prac miejskich zagospodarowania przestrzeni i krajobrazu. Pierwszym zidentyfikowanym elementem były Aditus Maximus, jedne z drzwi teatru.

Teatry rzymskie jakich wiele na terenie byłego Imperium Rzymskiego spełniały bardziej rolę polityczną niż rozrywkową. Uważane były za główny nośnik politycznej propagandy i środek kontroli społeczno-politycznej.